غروب می‌خزید. رئیس‌علی، فاتح تنگه‌ای که سربازان انگلیسی را در آن به دام انداخته بود، پیشتازانه می‌تاخت و برقِ پیروزی در چشمانش می درخشید .
خیانت با گلوله از پشت آمد. تنگستان نفسش را حبس کرد. مردِ نبردهای رودررو، طعم نامردی را چشید.
فریاد تاریخ از سینه اش برخاست:
“یا علی!”
صدایش هنوز در دره‌ها می‌پیچد.
شهید شد. جسمش افتاد، اما نامش ایستاده ماند.
به مناسبت سالروز شهادت رئیس علی دلواری و روز مبارزه با استعمار انگلیس
دیدگاهتان را بنویسید